Możemy krótko przeanalizować jedno popularne rozwiązanie bazodanowe (pozostawiając szczegółowe omówienie w Części 2, Architektura systemów e-biznesowych). Jeszcze zanim serwery WWW były widoczne, systemy baz danych często działały jako serwery dla klientów aplikacji. Początkowo odbywało się to przy użyciu zastrzeżonych interfejsów, co oczywiście prowadzi do przywiązania do konkretnego dostawcy. Aby ułatwić korzystanie z aplikacji na komputery PC, firma Microsoft stworzyła oprogramowanie pośredniczące, które może działać jako usługa aplikacji i oferuje otwarty interfejs. To oprogramowanie, Open Database Connectivity (ODBC) umożliwia aplikacjom komputerowym komunikację z różnymi relacyjnymi bazami danych za pomocą standardowych zapytań SQL. ODBC umożliwia również odwoływanie się do plików w DBMS poprzez nazwę, a nie ich dokładną lokalizację w bazie danych. Chociaż pierwotnie został zaprojektowany dla systemu operacyjnego Windows, ODBC został uznany za standard przez SQL Access Group i został przeniesiony na wiele komputerów mainframe, a także na środowiska Macintosh i UNIX, a także dalej rozwijany w celu obsługi nierelacyjnych bazy danych. Należy pamiętać, że połączenie bazy danych z serwerem WWW jest jednym z oczywistych wymagań aplikacji, ale są też inne: w szczególności możliwość zrealizowania zamówienia klienta poprzez wyodrębnienie danych karty kredytowej i wykonanie polecenia przelewu to kolejny często spotykany wymagany. Wykorzystanie tych innych aplikacji jest częścią konstrukcji kompleksowej n-warstwowej architektury biznesowej, która zazwyczaj wymaga rozwiązania opartego na komponentach. Zostanie to omówione dalej, kiedy przyjrzymy się procesom, które są mniej bezpośrednio widoczne dla klienta końcowego