Oczywiście istnieje duża różnica między sposobem, w jaki „prawdziwe” sklepy prezentują się na publicznych rynkach, nie tylko w układzie i brandingu ich witryn sklepowych. Banki intensywnie wykorzystują własne logo i inną tożsamość marki własnej; ich wyświetlacze okienne są „oparte na informacjach” z mnóstwem wykresów i liczb. Z drugiej strony domy towarowe mogą dać pewną widoczność brandingowi manufaktury i bardziej skoncentrować się na uwodzicielskich ekspozycjach produktów w atrakcyjnym otoczeniu. Czasami jedyną inną informacją podaną jest cena i rozmiar, zwykle na dyskretnych metkach. Czasami w ekskluzywnych sklepach nawet tego nie widać. Sprzęt AGD i RTV (pralki, telewizory itp.) jest ogólnie dostępny dla klientów, aby w jak największym stopniu móc ocenić funkcjonalność lub przynajmniej „poczuć jakość”, mieszankę uwodzenia i informacji. Architektura i kolorystyka sklepów spożywczych są zwykle mocno opatrzone własną marką. Wewnątrz bardzo mocno wykorzystują oświetlenie, aby jak najlepiej zaprezentować produkt. Klienci mają dostęp do towarów łatwo psujących się, dzięki czemu mogą ocenić jakość. Czasami nawet zapachy, prawdziwe lub syntetyczne, są używane do wywołania przyjemnych reakcji. Biorąc pod uwagę, że to wszystko kosztuje i zatrudnia ludzi o dużym talencie, byłoby głupotą odpisać to jako nieistotne dla zakupów elektronicznych, chociaż niektóre z nich mogą być trudne lub niemożliwe do odtworzenia. Przyjrzymy się komponentom technologicznym niezbędnym do dostarczenia tych doświadczeń zakupowych. Najpierw jednak przedstawiamy kilka podejść do opisywania procesów,