Miesiąc: luty 2022

W przeszłości sprzedaż wysyłkowa była mechanizmem zdalnych zakupów, prawdopodobnie duża część jego przyszłości leży w Internecie, ale dziś większość zdalnych transakcji zakupowych odbywa się przez telefon. W porównaniu z naszym modelem zakupów SIT, telefonia zapewnia klientom bardzo wygodny sposób dokonywania transakcji. Nie jest tak dobry do szybkiego zdobywania informacji, a „przekonywanie”, a nie uwodzenie jest jego główną techniką sprzedaży wychodzącej. Jednak papierowe katalogi lub reklamy w czasopismach mogą uzupełniać braki informacji i uwodzenia telefonii i, jak zobaczymy, telefonię można łatwo połączyć z telewizją, aby zapewnić bardzo skuteczny kanał. Dzisiaj zakupy katalogowe stanowią większość rzeczywistości kryjącej się za terminem „zakupy domowe”, zapewniając około 5% całej sprzedaży detalicznej w USA i Wielkiej Brytanii, z wyłączeniem sprzedaży samochodów. Jeszcze do niedawna transakcja zamówień opierała się na usługach pocztowych i odbywała się za pośrednictwem agenta, który zazwyczaj pobierał prowizję od tej sprzedaży. W ostatnich latach agenci praktycznie zniknęli, a zamówienia telefoniczne stanowią większość zakupów. Ludzie przyjęli bezpośrednie składanie swoich zamówień, dzięki czemu mogą rozmawiać z ludzkim agentem po drugiej stronie telefonu. Coraz chętniej korzystają również z systemów odpowiedzi głosowych, które, być może w połączeniu z klawiaturą wybierania tonowego w telefonie, pozwalają im składać zamówienia bez interwencji operatora. Kilka lat temu w Ameryce doniesiono o dość ostrym korzystaniu z wybierania wielotonowego.

Napad z twarzą niedźwiedzia?

Ta pomysłowa, choć wątpliwa etycznie metoda sprzedaży została zgłoszona kilka lat temu w Stanach Zjednoczonych: scena składa się z małego dziecka oglądającego telewizję bez opieki. Reklama promuje uroczego pluszowego misia. „Możesz mieć tego niedźwiedzia”, nuci głos. „Wystarczy podnieść telefon i zbliżyć go do telewizora”. Dziecko robi to i po kilku chwilach reklama odtwarza wielotonowy numer dostawcy. To ustawia połączenie do dostawcy, a ponieważ większość systemów telefonicznych w USA ma tożsamość linii wywołującej, tożsamość dzwoniącego jest przekazywana dostawcy. Dostawca używa teraz odwróconego katalogu, aby przekonwertować numer na adres i odeśle misia, z dołączoną fakturą „zwrot, jeśli nie jest spełniony”. Jak łatwo będzie oddzielić niedźwiedzia od dziecka?

Każdy handel wymaga jakiejś formy fizycznego punktu sprzedaży, w którym klienci mogą zobaczyć towary ustawione w odpowiedniej oprawie, uzyskać informacje na ich temat i przeprowadzić transakcję zakupową. Dotyczy to nawet zakupów elektronicznych. Być może zaskakujący jest zakres dostępnych platform lub terminali dostępowych dla klientów. W tym rozdziale przyjrzymy się tradycyjnym metodom eShoppingu opartym na telefonie i faksie, powstającym rynkom kiosków i terminali komputerów osobistych oraz perspektywom telewizji interaktywnej i terminali mobilnych.

Widzieliśmy, że istnieje wiele opcji łączenia klientów detalicznych. Teraz próbujemy je podsumować pod kątem różnych wymagań dotyczących usług dla handlu elektronicznego. Należy pamiętać, że sieć transmisyjna składa się z elementów krótkodystansowych (pętla lokalna) i dalekosiężnych (rozległy lub dalekosiężny). Istnieje wiele opcji połączenia lokalnego, które zwykle stanowi wąskie gardło dla ogólnej szybkości transmisji danych. Jeśli chodzi o jakość usług, część sieci o dużym zasięgu ma dwie główne alternatywy: dobrze określoną, centralnie sterowaną sieć telefoniczną, która może zapewnić gwarantowane szybkości transmisji danych z bardzo małym opóźnieniem od końca do końca, za cenę, lub znacznie tańszą opcję internetową opartą na pakietach, której ogólna prędkość i opóźnienie końcowe są znacznie mniej sztywne. Tak więc, chociaż utrzymywaliśmy, że teoretyczne ograniczenie szybkości transmisji danych itp. leży głównie w pętli lokalnej, nie możemy lekceważyć doraźnych upośledzeń i ograniczeń narzucanych przez mocno obciążone rozległe ścieżki internetowe. Ogólna wydajność tych ścieżek zostanie określona przez wydajność wszystkich dostawców usług internetowych zaangażowanych w łańcuch między terminalem klienta a serwerem sprzedawcy internetowego. Te z kolei są określane przez czynniki komercyjne, które następnie zależą od kosztów zapewnienia odpowiedniej przepustowości obwodu i routingu. Stanie się to coraz większym problemem, gdy szybkie dostarczanie przez pętlę lokalną, za pomocą modemów kablowych, ADSL lub szerokopasmowych łączy radiowych, stanie się rzeczywistością. W dzisiejszej praktyce to zwykle prędkość połączenia lokalnego przy użyciu technik modemu analogowego ogranicza średnią prędkość pobierania danych, ale zmienne opóźnienie w połączeniu internetowym na duże odległości (w połączeniu z powolnością pętli lokalnej) wyklucza interaktywny głos i wideo. Interaktywne usługi głosowe/wideo są dziś nadal najlepiej spełniane przez kompleksowe korzystanie z sieci telefonicznych. W przypadku aplikacji wyłącznie głosowych telefonia stacjonarna i radiotelefon komórkowy zapewniają zasadniczo równoważną wydajność. Niskie przepływności dostępne z usług mobilnych naprawdę wykluczają ich wykorzystanie w telefonii wideo, dla której stacjonarna, podstawowa stawka ISDN jest prawdopodobnie nadal najlepszą opcją. Pakietowa telefonia głosowa, która opiera się na swobodnym przejściu przez sieci IP przez dostawców usług, jest wciąż niskiej jakości, ale ostatecznie może być sposobem na zapewnienie interakcji między ludźmi w transakcji online. Uwodzicielskie multimedia mają swój wzorzec w telewizji nadawczej, która obecnie wykorzystuje głównie naziemną/satelitarną transmisję radiową lub kablową. Firmy telekomunikacyjne mają nadzieję, że w niedalekiej przyszłości będą w stanie zapewnić równoważną wydajność przy użyciu technologii ADSL na istniejącym okablowaniu telekomunikacyjnym w pętli lokalnej. Usługi wideo na żądanie, w których każdy użytkownik może wybrać swój sposób oglądania i czas oglądania, będą oczywiście wymagać przechowywania materiału programowego w pętli lokalnej klienta lub w jej pobliżu, aby uniknąć konieczności przenoszenia dużych wolumenów danych na dużym obszarze w czasie rzeczywistym. Usługi internetowe (które są ogólnie postrzegane jako główny obszar wzrostu) są trudniejsze do zdefiniowania, a zatem ich opcje transmisji są bardziej zróżnicowane: jeśli wymagana jest usługa interaktywna, taka jak głos on-line, należy zwrócić uwagę na opóźnienie zakończenia. Jeśli wszystko, co jest wymagane, to ściągnięcie stron tekstu i statycznych obrazów, można użyć wszystkich opcji wymienionych w tym rozdziale, a główną miarą wydajności jest szybkość transmisji danych. Tam, gdzie wymagane są wysokiej jakości multimedia, może być konieczne ich lokalne zapisanie w pamięci podręcznej na serwerze wideo na żądanie . „Strona powitalna” jest hostowana na serwerze dostawcy, który może znajdować się w dowolnym miejscu na świecie. Nie wymaga zbyt dużej szybkości transmisji danych, aby dostarczyć podstawowy tekst i grafikę. Wstawka ma jednak dać uwodzicielski film, który wymaga szybkiej transmisji danych do klienta w celu uzyskania pożądanego efektu. Kliknięcie na link „tutaj” łączy klienta z lokalnym serwerem wideo, który dostarcza dane wideo przez lokalne połączenie ADSL lub CCTV.

Usługi telewizyjne są świadczone klientom krajowym za pomocą nadajników naziemnych i satelitarnych, przy znikomej różnicy w wydajności. Praktycznie cała krajowa radiotelefonia jest jednak dystrybuowana tylko za pomocą naziemnych nadajników i odbiorników. W ostatnich latach podjęto próby, aby to zmienić, wykorzystując satelity o różnym stopniu złożoności, mające na celu zapewnienie interaktywnych danych i głosu, o charakterystyce usług zbliżonej do naziemnych systemów mobilnych. Żaden z nich nie okazał się jeszcze opłacalny. Częścią problemu z LEO jest to, że satelity nie są geostacjonarne, to znaczy nie utrzymują stałej pozycji nad głową. W ten sposób dodając dodatkową złożoność operacji mobilnej, ruch musi być regularnie przełączany między satelitami, niezależnie od tego, czy strony komunikujące się poruszają, czy nie. Inne problemy to stosunkowo duże rozmiary jednostek mobilnych i pewne wątpliwości dotyczące wydajności podczas intensywnych opadów deszczu. Częściowo z powodu pojawienia się systemów LEO, ponownie pojawiło się zainteresowanie rozszerzeniem możliwości satelitów geostacjonarnych na dużych wysokościach (GEO). W przeszłości były one głównie wykorzystywane do celów nadawczych lub do międzykontynentalnej telekomunikacji tranzytowej, ale niektórzy uważają, że można je również wykorzystać do interaktywnej telewizji lub telewizji internetowej. Jednym z problemów z GEO jest opóźnienie transmisji, rzędu 0,5 sekundy tam iz powrotem. Ogranicza to szybkość transmisji danych połączeń TCP/IP do około 200 kb/s, gdy hosty mają ustawione domyślne opcje. Nie jest to nie do pokonania, ale sprawia, że ​​GEO nie jest idealnym, gotowym rozwiązaniem dla szybkich usług internetowych.

Telewizja jest już wykorzystywana jako kanał eCommerce do domu, w formie reklamy. Najwyraźniej oferuje medium zapewniające wysokiej jakości, uwodzicielski obraz i dźwięk, z pewnością równoważny co najmniej 2 Mbit/s pod względem szybkości przesyłania informacji. To, czego do niedawna brakowało, to kanał wsteczny, który umożliwia szybką konwersję w transakcję i być może sprzedaż. Jednak rozwój najpierw analogowych kanałów satelitarnych, a następnie nadawania cyfrowego, satelitarnego i naziemnego doprowadził do rozwoju abonamentu lub pay-per-view. Ponieważ wymaga to mechanizmu wyciągania płatności, usługodawcy zaszyfrowali swoje oferty i dostarczyli klientowi jakąś formę sprzętu deszyfrującego (zwykle w dekoderze), który może wygodnie działać jako host do tworzenia kanału zwrotnego. Najprostszym sposobem użycia takiego dekodera jest umożliwienie mu wykonywania połączeń telefonicznych do centrum płatności w celach pay-perview, ale dostępne są również inne alternatywy. Przyjrzyjmy się dokładniej dekoderowi w rozdziale poświęconym terminalom detalicznym. Co ważne, telewizja interaktywna może stanowić poważnego rywala dla domowego komputera w środowisku eCommerce, ponieważ jest tańsza, bardziej przyjazna dla użytkownika i posiada szybki kanał pobierania.

Wspomniane rozwiązania są przeznaczone do komunikacji radiowej na odległość do kilku, a nawet kilkudziesięciu mil, a następnie z sygnałami przesyłanymi w konwencjonalnych przewodowych sieciach telekomunikacyjnych. Uważa się, że wiele cennych aplikacji również skorzysta na komunikacji krótkiego zasięgu między urządzeniami ręcznymi a innymi terminalami. Na przykład, możemy na przykład przenieść gotówkę elektroniczną z telefonu komórkowego opartego na karcie inteligentnej do kasy dealera obsługującej radio. Do tego i innych zastosowań branża opracowała technologię Bluetooth. Obejmuje to standardy radiowe i protokoły obejmujące kilka warstw stosu ISO. W warstwie fizycznej Bluetooth działa w pasmach częstotliwości 2,400–2,4835 GHz (USA, większość Europy), 2,445–2,475 GHz (Hiszpania) i 2,4465–2,4835 GHz (Francja). Ma zasięg dziesiątek metrów i szybkość transmisji danych około 1 Mbit/s. Szczególnie istotnym aspektem Bluetooth będzie jego zdolność do przenoszenia usług WAP

Ostatecznym celem dzisiejszych strategów telefonii komórkowej jest usługa – Universal -Mobile Telephony Service (UMTS), która ma na celu przeniesienie telefonii komórkowej z opartej na połączeniu architektury telefonicznej do opartej na sieci komputerowej, z wykorzystaniem rozszerzeń IP. Trzeba powiedzieć, że istnieją pewne wątpliwości co do przyszłego kierunku i aktualności UMTS, nie tylko z powodu równoległego rozwoju GSM. Jedno jest pewne, terminale dla UMTS nie ograniczą się do prostych telefonów, ale również do laptopów i innych urządzeń. Nic dziwnego, że UMTS jest bardzo zainteresowany aspektami łączności radiowej lub radiowej, aby osiągnąć wysokie szybkości transmisji danych i skuteczne przekazywanie z jednej komórki radiowej do drugiej w miarę przemieszczania się telefonu komórkowego. Wiązało się to z dużym wysiłkiem normalizacyjnym na całym świecie, co dodatkowo tłumaczy stosunkowo powolny postęp. Rzeczywiście, kwestia dostarczania efektywnych usług danych mobilnych okazuje się dość złożona. Pojawia się nawet problem z definicją tego terminu. Na przykład grupa robocza ds. mobilnego IP w ramach grupy zadaniowej ds. inżynierii Internetu rozróżnia prostą nomadyczność i prawdziwą mobilność. W przypadku nomadyczności wszystko, co jest wymagane, to zdolność osoby znajdującej się w innej lokalizacji niż jej domowa lokalizacja do ponownego uruchomienia wszystkich aplikacji w tej witrynie, a następnie zamknięcia ich przed przeniesieniem. Można to po prostu osiągnąć już dziś, poprzez zdalne logowanie do własnego serwera domowego lub dostawcy usług informacyjnych. Z drugiej strony prawdziwa mobilność wymaga spełnienia pewnych dodatkowych wymagań:

* Zapewnienie sposobu, w jaki terminal mobilny może nadal komunikować się z innymi terminalami i serwerami, mimo że przesunął swój punkt „przyłączenia”. (Podłączenie może odbywać się poprzez fizyczne podłączenie do sieci przewodowej lub przez skonfigurowanie ścieżki radiowej do nowej stacji bazowej).

* Zezwolenie terminalowi na zachowanie jednego, niezmienionego adresu IP (adresu domowego), nawet jeśli się przemieszcza i nadal prowadzi sesję z innymi.

* Komunikacja powinna być możliwa z jednostkami statycznymi, które używają IP, ale nie używają mobilnego IP.

* Unikanie wprowadzania dodatkowych słabych punktów bezpieczeństwa.

Obecnie jedynymi prawdziwie mobilnymi sieciami w ramach IETF są sieci „telefoniczne”, oparte na sieciach telefonicznych zapewniających ścieżki danych w ramach kanału głosowego. Jednak IETF zaczął tworzyć specyfikację działania protokołu IP w środowisku mobilnym. Przyznają, że rozwiązanie problemu mobilnego IP to tylko część zapewnienia wysoce satysfakcjonującego rozwiązania prawdziwego problemu mobilności: na przykład, istnieją również korzyści, które można osiągnąć poprzez ulepszenie TCP i innych protokołów internetowych związanych z utrzymaniem poszczególnych części łącza. Uważają jednak, że IP jest obszarem krytycznym i poczynili znaczne postępy. Szczegóły są dość skomplikowane i ich pełny opis nie byłby tutaj odpowiedni. Zostały one w pełni i jasno wyjaśnione w znakomitej książce Jamesa D. Solomona, współprzewodniczącego grupy roboczej IETF. Możemy jedynie mieć nadzieję, że przedstawimy najkrótszy zarys problemów i proponowane rozwiązanie. Podejście polega na zwiększeniu wydajności routera domowego telefonu komórkowego (domyślnie telefony komórkowe mają statyczną bazę macierzystą, w której mogą być rejestrowane), tak że przyjmuje wszelkie pakiety wysyłane za jego pośrednictwem i przeznaczone dla jednostki mobilnej i umieszcza je w innym pakiecie, który jest kierowany na aktualny adres Mobilny. Domowy router jest stale aktualizowany o pozycję telefonu komórkowego, ten ostatni przesyła te informacje do routera za każdym razem, gdy przełącza się na inne łącze. (Komórka wie, na którym łączu się znajduje, ponieważ na łączu znajdują się routery, które stale rozgłaszają nazwę łącza.) W rzeczywistości proces identyfikacji i routingu jest bardzo podobny do procesu używanego w komutowanej telefonii oczywiście, że żadne rzeczywiste połączenie nie jest na stałe ustanowione, a wiadomości kontrolne i dane nie są przesyłane oddzielnymi ścieżkami). Na koniec powinniśmy wspomnieć, że aspiracją UMTS jest oferowanie szybkości transmisji danych do 2 Mbit/s, chociaż prawdopodobnie najlepiej jest rozważyć usługi mobilne jako stosunkowo wąskopasmowe i nie są przeznaczone do nadaje się do bardzo szybkich usług internetowych, a tym bardziej do przenoszenia wideo. Ich wielką siłą jest rzeczywiście możliwość świadczenia usług w dowolnym miejscu i w ruchu.

Trwają znaczne prace mające na celu wprowadzenie na rynek alternatyw dla dość drogiego podejścia do telefonii komutowanej do mobilnej transmisji danych. W szczególności istnieje chęć oparcia taryf na ilości przesyłanych danych, a nie na czasie połączenia. Wczesnym rozwiązaniem jest usługa krótkich wiadomości GSM, która, jak sama nazwa wskazuje, przesyła krótkie wiadomości wprowadzane za pomocą zwykłych klawiszy telefonu komórkowego lub pełnej klawiatury alfanumerycznej. Stał się bardzo preferowany przez dzieci w wieku szkolnym jako sposób przekazywania wiadomości między przyjaciółmi, co pokazuje, że ponowne wymyślanie przez użytkownika może zapewnić nowe zastosowania produktów, wykraczające poza wyobraźnię ich wynalazców. W najbliższej przyszłości radiowe usługi transmisji danych zostaną znacznie rozszerzone dzięki wprowadzeniu General Packet Radio Service GPRS . Rysunek  przedstawia zasadę działania pomiędzy jednostkami mobilnymi a radiową stacją bazową.

Stacja bazowa udostępnia wszystkim użytkownikom pojedynczą wiązkę ośmiu kanałów radiowych wykorzystywanych dotychczas do połączeń głosowych. Dla użytkownika kanały te zachowują się jak pojedynczy kanał o ośmiokrotności pierwotnej przepustowości, dając jednocześnie maksymalną przepustowość około 114 kbit/s. Każdy użytkownik znajdujący się w zasięgu radiowym może wysyłać ruch na ten kanał (istnieje też identyczny i osobny kanał odbiorczy). Jednak najważniejsza różnica między tym podejściem a istniejącym GSM polega na wykorzystaniu transmisji pakietowej. Użytkownicy wysyłają i odbierają pakiety danych do tego wirtualnego kanału, kiedy chcą, aż do całkowitej pojemności kanału. W ten sposób zachowuje się raczej jak wolny Ethernet na niebie. Oczywiście telefony komórkowe muszą być specjalnie zaprojektowane do nadawania i odbierania na tym kanale i oczywiście radiowe stacje bazowe muszą zostać zmodyfikowane, ale stosunkowo niewiele więcej musi się zmienić w istniejącą sieć komórkową, oprócz zapewnienia sieci szkieletowej IP .

Lokalizacja użytkownika jest określana tak, jak w konwencjonalnej telefonii komórkowej: telefony komórkowe nieustannie wysyłają swoje miejsce pobytu do rejestru lokalizacji domu, który można przeszukiwać w celu przekierowywania pakietów przez sieci centralne. Na początku 2002 roku, wraz z instalacją nowych nadajników i odbiorników, GPRS powinien zostać rozszerzony na EDGE, z teoretycznym potencjałem do 384 kbit/s, ale będzie to zależne od lokalizacji i dostawcy usług. Ponieważ są to usługi pakietowe (jak wyjaśniono wcześniej), jakość usług będzie się różnić w zależności od chwilowego zapotrzebowania. GPRS ma na celu zaspokojenie potrzeb klientów, którzy wymagają niezawodnych usług transmisji danych przy minimalnych kosztach. Przystosowany jest przede wszystkim do niewielkich, kilkusetbajtowych, kilkusetbajtowych pakietów danych występujących kilka razy na minutę oraz do rzadszych bloków danych o wielkości kilku kilobajtów. Te wzorce danych opierają się na założeniu, że jego główne zastosowania to bezprzewodowe czynności biurowe na komputerze PC, elektroniczny transfer pieniędzy, raporty o ruchu drogowym, zarządzanie flotą i serwis. GPRS ma kilka interesujących funkcji usług, w tym:

* Punkt-wielopunkt, który nadaje do wszystkich lub wybranej grupy na całym obszarze;

* Połączenie grupowe, wysyłane do wybranej grupy użytkowników, gdziekolwiek się znajdują.

Istnieją ku temu wyraźne możliwości jako mechanizm kontroli sił terenowych lub do szybkiego i jednoczesnego nadawania informacji premium grupie abonentów. (Giełda, usługa zmiany trasy w przypadku utrudnień drogowych itp.) Może również oferować prosty sposób aktualizowania cen zdalnych automatów sprzedających lub liczników mediów. Ponieważ informacje są przesyłane jako dane pakietowe, przesyłane w seriach, koszt jest tańszy niż koszt pełnego połączenia telefonicznego. Omówimy szczegóły protokołów pakietowych w kilku następnych sekcjach oraz w rozdziale dotyczącym terminali detalicznych, w którym analizujemy szczególnie ważny protokół aplikacji bezprzewodowych (WAP).

Chociaż podejmowano próby wprowadzenia usług bezprzewodowych typu punkt-punkt w bezpośredniej konkurencji dla łączy stacjonarnych, nie miały one, przynajmniej do tej pory, szczególnie istotnego wpływu, mimo że zasadniczo mogły oferować dużą prędkość, powiedzmy 2 Mb/s, dostawa. Podstawowa zasada jest prosta: małe czasze radiowe są mocowane do domów indywidualnych odbiorców krajowych. Anteny te komunikują się dwukierunkowo na krótkim zasięgu z antenami zainstalowanymi w lokalnych centralach telefonicznych lub innych punktach, w których można uzyskać dostęp do komunikacji rozległej. W momencie pisania tego tekstu właśnie rozpoczęła się rządowa aukcja widma radiowego w paśmie 28 GHz przez rząd Wielkiej Brytanii, która może ożywić rynek takich usług. Niektóre firmy w USA również zaczynają ponownie wchodzić na rynek. Ale dzisiaj telefonia domowa radiowa jest prawie całkowicie zdominowana przez telefony komórkowe. Liczba użytkowników Internetu do niedawna przyciągała większą uwagę; jednak rynek zaczyna zdawać sobie sprawę, że rozwój telefonii komórkowej był równie spektakularny. Do końca 1999 r. około 37% mieszkań w Europie Zachodniej posiadało telefony komórkowe, ponad dwukrotnie więcej niż penetracja Internetu. Wcześniejsze telefony komórkowe były analogowe i używane tylko do komunikacji głosowej. Nawet dzisiaj dane stanowią mniej niż 10% ruchu głosowego. Jednak w Europie użytkownicy korzystający z Internetu przynajmniej za pośrednictwem ISP, rozwój cyfrowej usługi GSM oferuje potencjał dla zintegrowanych rozwiązań głosowych i danych, które powinny mieć duży wpływ na e-biznes. GSM w swojej pierwotnej formie działa zgodnie z konwencjonalnymi zasadami telefonii, oprócz oczywistego zwiększenia mobilności. Rozmowy telefoniczne są przełączane za pośrednictwem sieci, podobnie jak usługi przewodowe – w rzeczywistości na większą część swojej odległości korzystają z sieci przewodowych. Rzeczywiście, w przypadku większości usług głosowych e-biznesu (np. w call center) usługi mobilne i stacjonarne można traktować jako identyczne, z wyjątkiem różnic taryfowych, które prawdopodobnie będą się zbiegać. Dane były początkowo przesyłane przez GSM w kanale głosowym z maksymalną szybkością 9,6 kbit/s. Ostatnio, wraz z wprowadzeniem przez niektórych operatorów usług mobilnych ulepszonego schematu transmisji radiowej, usługa HSCSD zwiększyła tę wartość do 28 kbit/s, a przy kompresji danych można ją rozszerzyć do 57,8 kbit/s. To nadal wykorzystuje kanał telefoniczny i nie pobiera opłat za połączenia w stylu telefonicznym.

Powiedzieliśmy, że wąskie gardło w telefonii domowej tkwi w pętli lokalnej i prawdą jest, że wyższe przepływności mogą być zapewnione w głównych sieciach międzycentralowych. Jednak wiąże się to z wysoką ceną, a połączenia danych o dużym zasięgu szybko przenoszą się z konwencjonalnych rozwiązań opartych na telefonię na te wykorzystujące Internet. To, co rozumiemy przez „Internet” w kontekście naszego modelu warstwowego, jest wyjaśnione bardziej w Części 2, Architektura systemów e-biznesu, gdzie omawiamy sieci międzybiznesowe, ale musimy rozważyć niektóre aspekty tutaj, jeśli chcemy zrozumieć łączność między witryną eCommerce a klientem końcowym. Tu wyjaśnimy sposób, w jaki w warstwie 3 (warstwa transportowa) protokołu internetowego (IP) dane są dzielone na praktycznie autonomiczne pakiety, z których każdy zawiera adresy hostów wysyłających i odbierających (komputerów). Pakiety osobno trafiają do heterogenicznych, wzajemnie połączonych podsieci. Każda podsieć, być może LAN, a nawet większa sieć, jest połączona z inną przez routery.

Routery zarządzają konwencjami nazewnictwa dla poszczególnych hostów podłączonych do sieci tak, aby były one unikalne w całym Internecie. Ten układ musi zostać zmodyfikowany w przypadku użytkownika domowego podłączonego do dostawcy usług internetowych (ISP) za pośrednictwem linii telefonicznej i modemu, ponieważ w tym przypadku urządzenie domowe nie jest częścią podsieci LAN. Zamiast tego, jak pokazano na rysunku, użytkownik jest podłączony do banku modemów w siedzibie usługodawcy, który wraz z powiązanym oprogramowaniem może obsłużyć połączenie jako standardowe połączenie telefoniczne.

Usługodawca na czas trwania rozmowy przypisuje komputerowi użytkownika unikalny, ale tymczasowy adres IP i informuje go o tym adresie, z którego przeglądarka użytkownika korzysta we wszelkiej komunikacji z Internetem, na czas trwania rozmowy telefonicznej. połączenie. Zazwyczaj to tymczasowe powiązanie adresu IP z hostem odbywa się za pomocą tak zwanego protokołu Point-to-Point (PPP). Niektórzy dostawcy usług udostępniają opcję, dzięki której użytkownicy mogą na stałe powiązać ten adres IP ze swoimi numerami kont; inni dostawcy robią to jako rzecz oczywistą. Ale nie jest to gwarantowane inaczej. Nie ma pewności, że użytkownik wchodzący przez dostawcę usług internetowych zawsze przedstawi serwerowi internetowemu ten sam adres IP. Oczywiście ma to pewne znaczenie w odniesieniu do zbierania statystyk serwerów i zarządzania klientami