W poprzedniej sekcji wspomnieliśmy o informacjach biometrycznych. Jednym z niezwykle ważnych aspektów bezpieczeństwa w środowisku sieciowym jest dowód tożsamości. Nie stanowiło to problemu, gdy ludzie rozmawiali twarzą w twarz, ale jak rozpoznać kogoś na odległość? W przypadku certyfikatów cyfrowych widzieliśmy, że klucze publiczne/prywatne mogą zostać zweryfikowane przez stronę trzecią, ale później mogą zostać skradzione. Wciąż nie ma możliwości, aby można je było jednoznacznie skojarzyć z osobą, bez czegoś dodatkowego, jakiejś niepodrabialnej cechy, mierzalnie unikalnej dla osoby ubiegającej się o dostęp w momencie, gdy jest on wymagany. Potrzebujemy czegoś, co identyfikuje osobę poprzez unikalną cechę biologiczną. Te „biometryczne” pomiary opierają się na identyfikacji pewnego wzorca nawykowych zachowań lub cech fizycznych, które są w pewien sposób bardziej specyficzne dla jednostki niż dla ogółu ludzi. Pomiar musi nie tylko umożliwiać identyfikację osób, ale także musi umożliwiać udowodnienie, że tak jest. Ma to tendencję do faworyzowania parametrów fizjologicznych, takich jak odciski palców lub obrazy tęczówki, które są precyzyjne i stosunkowo niezmienne w czasie lub sytuacji, a nie „zwykłym” miarom, takim jak głos lub pismo ręczne, które są wyuczonymi nawykami, które nie są genetycznie „wypalone”. Niemniej jednak w praktyce pomiar musi być opłacalny, a jego administracja akceptowalna dla użytkownika, co czasami oznacza, że zwykłe cechy zajmują ważne miejsce. Identyfikacja za pomocą środków biometrycznych jest szczególnym przykładem ogólnej klasy problemów z dopasowywaniem wzorców. Biorąc pod uwagę przykład od nieznanego podmiotu, istnieje wiele technik, dzięki którym można go porównać z istniejącymi wzorcami od wielu podmiotów, aby dowiedzieć się, które wzorce podmiotów są najbardziej podobne, a tym samym zapewnić jak najlepsze odgadnięcie tożsamości indywidualnego. Do różnych typów biometrycznych zastosowano różne techniki, wykorzystując szereg technologii pomiarowych. Jednak we wszystkich stosowanych technikach i biometriach istnieje zestaw wspólnych cech, które muszą być spełnione, aby stworzyć system, który jest zadowalający w praktyce.