Jest to pomiar biometryczny, który wyprzedza technologię elektroniczną. Nie ma wątpliwości, że odciski palców oferują niezwykle skuteczny sposób unikatowej identyfikacji osób, pod warunkiem, że odcisk można uchwycić w miarę całkowicie. Teoretyczny współczynnik F dla odcisków palców jest prawie nieskończony, ponieważ poszczególne zmiany wynoszą w przybliżeniu zero, chyba że palce są celowo lub przypadkowo głęboko uszkodzone. Nie jest konieczne posiadanie tej własności indywidualnej niezmienności, ale ułatwia to uzasadnienie bezpieczeństwa biometrii. W zasadzie obraz odcisku palca mógłby zostać przechwycony przez kamerę telewizyjną, przesłany przez łącze komunikacyjne i sprawdzony w bazie danych. W praktyce jednak pojawiło się wiele problemów ze zautomatyzowanymi systemami zdalnego dostępu. Ze względu na dużą gęstość linii na wydruku wymagana jest duża ilość danych, a do wyrównania danych wymagana jest nieistotna ilość mocy obliczeniowej, jeśli wykonany wydruk jest tylko częściowo uchwycony lub słabo zarysowany. Palce muszą być dociśnięte do szklanych ekranów w celu prawidłowego ustawienia ich podczas skanowania. Ekrany mogą się łatwo zabrudzić. Ostatnio produkty komercyjne zwierdząc, że udało się obejść, niektóre z tych problemów zaczęły pojawiać się na rynku.