Wariantem koncepcji portalu jest portal korporacyjny. Zamiast być unikalnym portem dostępu (raczej unikalnym adresem URL) dla wszystkich informacji w określonym obszarze zainteresowania klienta, jest to dominujący adres URL dostępu do wszystkich informacji o konkretnej firmie, jej produktach i środowisku. W związku z tym może nie tylko obejmować informacje o klientach, ale także w równym stopniu dostarczać informacje osobom wewnątrz firmy i jej dostawcom. Niektórzy definiują portal korporacyjny jako znajdujący się całkowicie w obrębie zapory korporacyjnej. W tym podejściu klienci, dostawcy i firma pośrednicząca, która zakłada portal, nie są traktowani jako odrębne podmioty, ale jako partnerzy (choć z kwalifikowanymi uprawnieniami) w zunifikowanym przedsiębiorstwie. Taka jest przynajmniej teoria. W praktyce również można uzyskać pewne korzyści z pewnego stopnia „zewnętrzności” korporacyjnej bazy wiedzy: wyprowadzenie jej z profili preferencji klientów, umożliwienie klientom komentowania on-line dotyczących bieżących produktów, możliwości ponownego wykorzystania produktów i ulepszeń produktów itp. Szczególnie w przypadku firm, które sprzedają klientom korporacyjnym, biblioteka informacyjna White Papers jest dobrym sposobem indoktrynacji projektantów w zakresie zalet produktu. (Jak wie każdy, kto napisał książkę techniczną!) Co więcej, Portal nie tylko informuje klientów; może to być również sposób na dzielenie się wiedzą wewnątrz firmy. Z technicznego punktu widzenia nie jest to łatwe: wymaga integracji na podstawowych poziomach przewodów i formatu danych, a także wymaga stworzenia globalnych i lokalnych modeli wiedzy korporacyjnej (czasami znanych jako mapa wiedzy). Portal korporacyjny będzie wyglądał raczej mniej jak sklep internetowy, a bardziej jak bramka informacyjna, taka jak Altavista, Yahoo itp., z tym wyjątkiem, że będzie koncentrować się na produktach i usługach firmy, choć może nie tylko. (Na przykład detalista farmaceutyczny może mieć linki do innych witryn związanych ze zdrowiem). Oczywiście jest to wspieranie podstawowej funkcji organizacji poprzez oferowanie usługi zakupowej dla tych, którzy zidentyfikowali konkretną potrzebę i ewentualnie produkt, który ją zaspokaja. Sprzedaje również za pośrednictwem bardziej subtelnych kanałów: oferuje serwisy informacyjne, które mogą być związane z produktem, na przykład ogłaszając coś nowego lub ze zniżką. Ale jest jeszcze bardziej subtelny: oferuje szereg „usług informacyjnych”, mniej bezpośrednio związanych z natychmiastowymi możliwościami sprzedaży. Mogą to być imprezy sportowe i akcje charytatywne sponsorowane przez firmę, diety, informacje zdrowotne, linki do powiązanych witryn zewnętrznych (być może wyświetlane w nowym oknie przeglądarki, jak omówiono na stronie 370). Może istnieć funkcja „tell-us”, która umożliwia użytkownikom wysyłanie wiadomości komentujących np. produkty. Prawdopodobnie pojawi się również obszar zastrzeżony, otwarty tylko dla partnerów handlowych, którzy uzyskali prawa dostępu i hasła. Może również istnieć system zgłoszeń on-line, który umożliwia zweryfikowanym użytkownikom wewnątrz przedsiębiorstwa wnoszenie treści. Witryny typu business-to-business będą na ogół oferować bardziej złożone udogodnienia negocjacyjne w celu sprzedaży towarów, ponieważ kontrakty biznesowe są często czymś więcej niż zwykłą, pojedynczą transakcją. Oznacza to, że sprzedawca musi dostarczyć bardziej rozbudowany katalog on-line. Katalog będzie zawierał metainformacje otaczające podstawowe dane produktu, które mogą być wykorzystane przez procesy nabywcy w celu identyfikacji odpowiednich dostawców. Nie ma ogólnie uzgodnionych zasad dotyczących takich metainformacji poza tymi, które zostały uzgodnione ad hoc przez grupy dostawców i nabywców. Jednak te grupy zaczynają być dość powszechne i jest prawdopodobne, że standardy branżowe pojawią się w ciągu najbliższych kilku lat