Załóżmy, że rozumiesz całą koncepcję alokacji aktywów. Wtedy mówisz sobie: „Przeznaczę 50% moich oszczędności na kapitał własny, a 50% na dług”. Potem mija 5 lat. Giełdy rosną w górę, a wartość Twoich pieniędzy podwaja się, a nawet potraja. Twoja obecna alokacja aktywów to 65% kapitału własnego i 35% zadłużenia. Być może do tego czasu idealna alokacja aktywów może wynosić 40% kapitału własnego i 60% zadłużenia. Oznacza to, że musisz „zrównoważyć” swoje portfolio, aby przywrócić poziom komfortu. Musisz sprzedać 25% swoich aktywów utrzymywanych na kapitale i zainwestować dochody w długach. Tak jak potrzebujemy równowagi we wszystkich dziedzinach życia, są chwile, kiedy musimy patrzeć na nasz portfel i utrzymywać go w zrównoważonej formie, aby nasza alokacja aktywów przez cały czas była odpowiednia. Ponieważ już wiesz, że alokacja aktywów polega na podziale inwestycji na różne klasy aktywów, takie jak akcje, instrumenty dłużne, nieruchomości, złoto itp., może się zdarzyć, że z powodu skrajnego ruchu w górę lub w dół w jednej klasie aktywów, cały portfel zostaje przesunięty w stronę jednej klasy aktywów i zaczyna brakować innej. Jeśli to odejście od idealnej alokacji aktywów jest niewielkie, jest w porządku. Ale jeśli zaczyna sprawiać, że czujesz się nieswojo, musisz wykonać ćwiczenie przywracające równowagę.
Podam inny przykład:
Załóżmy, że masz 32 lata i decydujesz, że odpowiada ci 75% kapitału własnego i 25% długu, ponieważ jest to rodzaj kompozycji, która odpowiada twojemu apetytowi na ryzyko, a także uwzględnia twoje oczekiwania dotyczące zwrotu. Teraz, jeśli zmieni się trochę, powiedzmy 72:28 lub 77:23, możesz to kontynuować. Ale poza pewnym punktem zaczyna wchodzić w niewygodną strefę. Powiedzmy, że staje się 85:15 lub 60:40. Teraz przekroczył Twoje oczekiwania i nie spełnia już Twoich wymagań. Tak więc najlepszą rzeczą byłoby przywrócenie równowagi i przywrócenie stosunku do takiego, z którym czujesz się komfortowo.