Ostatecznym celem dzisiejszych strategów telefonii komórkowej jest usługa – Universal -Mobile Telephony Service (UMTS), która ma na celu przeniesienie telefonii komórkowej z opartej na połączeniu architektury telefonicznej do opartej na sieci komputerowej, z wykorzystaniem rozszerzeń IP. Trzeba powiedzieć, że istnieją pewne wątpliwości co do przyszłego kierunku i aktualności UMTS, nie tylko z powodu równoległego rozwoju GSM. Jedno jest pewne, terminale dla UMTS nie ograniczą się do prostych telefonów, ale również do laptopów i innych urządzeń. Nic dziwnego, że UMTS jest bardzo zainteresowany aspektami łączności radiowej lub radiowej, aby osiągnąć wysokie szybkości transmisji danych i skuteczne przekazywanie z jednej komórki radiowej do drugiej w miarę przemieszczania się telefonu komórkowego. Wiązało się to z dużym wysiłkiem normalizacyjnym na całym świecie, co dodatkowo tłumaczy stosunkowo powolny postęp. Rzeczywiście, kwestia dostarczania efektywnych usług danych mobilnych okazuje się dość złożona. Pojawia się nawet problem z definicją tego terminu. Na przykład grupa robocza ds. mobilnego IP w ramach grupy zadaniowej ds. inżynierii Internetu rozróżnia prostą nomadyczność i prawdziwą mobilność. W przypadku nomadyczności wszystko, co jest wymagane, to zdolność osoby znajdującej się w innej lokalizacji niż jej domowa lokalizacja do ponownego uruchomienia wszystkich aplikacji w tej witrynie, a następnie zamknięcia ich przed przeniesieniem. Można to po prostu osiągnąć już dziś, poprzez zdalne logowanie do własnego serwera domowego lub dostawcy usług informacyjnych. Z drugiej strony prawdziwa mobilność wymaga spełnienia pewnych dodatkowych wymagań:
* Zapewnienie sposobu, w jaki terminal mobilny może nadal komunikować się z innymi terminalami i serwerami, mimo że przesunął swój punkt „przyłączenia”. (Podłączenie może odbywać się poprzez fizyczne podłączenie do sieci przewodowej lub przez skonfigurowanie ścieżki radiowej do nowej stacji bazowej).
* Zezwolenie terminalowi na zachowanie jednego, niezmienionego adresu IP (adresu domowego), nawet jeśli się przemieszcza i nadal prowadzi sesję z innymi.
* Komunikacja powinna być możliwa z jednostkami statycznymi, które używają IP, ale nie używają mobilnego IP.
* Unikanie wprowadzania dodatkowych słabych punktów bezpieczeństwa.
Obecnie jedynymi prawdziwie mobilnymi sieciami w ramach IETF są sieci „telefoniczne”, oparte na sieciach telefonicznych zapewniających ścieżki danych w ramach kanału głosowego. Jednak IETF zaczął tworzyć specyfikację działania protokołu IP w środowisku mobilnym. Przyznają, że rozwiązanie problemu mobilnego IP to tylko część zapewnienia wysoce satysfakcjonującego rozwiązania prawdziwego problemu mobilności: na przykład, istnieją również korzyści, które można osiągnąć poprzez ulepszenie TCP i innych protokołów internetowych związanych z utrzymaniem poszczególnych części łącza. Uważają jednak, że IP jest obszarem krytycznym i poczynili znaczne postępy. Szczegóły są dość skomplikowane i ich pełny opis nie byłby tutaj odpowiedni. Zostały one w pełni i jasno wyjaśnione w znakomitej książce Jamesa D. Solomona, współprzewodniczącego grupy roboczej IETF. Możemy jedynie mieć nadzieję, że przedstawimy najkrótszy zarys problemów i proponowane rozwiązanie. Podejście polega na zwiększeniu wydajności routera domowego telefonu komórkowego (domyślnie telefony komórkowe mają statyczną bazę macierzystą, w której mogą być rejestrowane), tak że przyjmuje wszelkie pakiety wysyłane za jego pośrednictwem i przeznaczone dla jednostki mobilnej i umieszcza je w innym pakiecie, który jest kierowany na aktualny adres Mobilny. Domowy router jest stale aktualizowany o pozycję telefonu komórkowego, ten ostatni przesyła te informacje do routera za każdym razem, gdy przełącza się na inne łącze. (Komórka wie, na którym łączu się znajduje, ponieważ na łączu znajdują się routery, które stale rozgłaszają nazwę łącza.) W rzeczywistości proces identyfikacji i routingu jest bardzo podobny do procesu używanego w komutowanej telefonii oczywiście, że żadne rzeczywiste połączenie nie jest na stałe ustanowione, a wiadomości kontrolne i dane nie są przesyłane oddzielnymi ścieżkami). Na koniec powinniśmy wspomnieć, że aspiracją UMTS jest oferowanie szybkości transmisji danych do 2 Mbit/s, chociaż prawdopodobnie najlepiej jest rozważyć usługi mobilne jako stosunkowo wąskopasmowe i nie są przeznaczone do nadaje się do bardzo szybkich usług internetowych, a tym bardziej do przenoszenia wideo. Ich wielką siłą jest rzeczywiście możliwość świadczenia usług w dowolnym miejscu i w ruchu.