W transakcji kupna uczestniczy co najmniej trzech uczestników: kupujący, sprzedający oraz bank lub inny organ finansowy. Bardzo często są cztery: kupujący i sprzedający mogą korzystać z różnych instytucji finansowych. Bank, który wydaje kartę kredytową, nazywany jest bankiem wydającym, a bank, który otrzymuje płatność w imieniu sprzedawcy, jest bankiem przejmującym. W transakcję mogą być również zaangażowani różni pośrednicy. W przypadku transakcji online należy uwzględnić co najmniej dostawcę sieci i dostawcę usług, którzy mogą, ale nie muszą, być odpowiedni, jeśli transakcja się nie powiedzie. Jeśli coś pójdzie źle, uczestnicy (lub ich prawnicy) przypiszą winę zgodnie z ustalonymi zasadami, które zostały napisane przed rozpoczęciem handlu elektronicznego. Nowa sytuacja będzie odwzorowywana na starym porządku, dopóki on również nie uzyska zbioru ustawodawstwa i orzecznictwa. Jednym z takich przykładów jest „brak posiadacza karty”, który ma miejsce na przykład, gdy sprzedawca akceptuje płatność kartą kredytową przez telefon lub Internet. W tym przypadku ryzyko leży po stronie akceptanta, a nie banku, co z reguły byłoby inaczej, gdyby karta została podpisana w obecności akceptanta. Chociaż trzeba wziąć pod uwagę związane z tym ryzyko, istnieje wiele różnych sposobów na odejście klienta od jego pieniędzy, a ta różnorodność rozwinęła się, aby ułatwić to wszystko na wszystkich poziomach cen i lokalizacji. Gotówka i kredyt to różne sposoby płacenia, przy czym agencja kredytowa pobiera pewną opłatę jako nagrodę za zaakceptowanie ryzyka. Procesy uwierzytelniania, takie jak podpisy i inne metody, których złożoność różni się w zależności od kwoty pieniędzy, są zaangażowane, a wreszcie procesy międzybankowe muszą zostać przeprowadzone, aby zakończyć lub „oczyścić” transakcję. Mechanizmy mogą być dość złożone i różnić się w zależności od kraju i są często omawiane w tekstach dotyczących komercyjnych aspektów handlu elektronicznego.