Zdecydowana większość krajowych użytkowników Internetu łączy się z siecią WWW za pośrednictwem istniejących linii telefonicznych. Wykorzystują one kable miedziane, których wydajność jest poważnie ograniczona pod względem tłumienia i szumu przy dużych szybkościach transmisji danych. Linie są zoptymalizowane pod kątem analogowej transmisji mowy. Analog oznacza, że sygnał elektryczny na linii jest dokładną repliką ciągłych zmian ciśnienia powietrza wytwarzanych w ustach mówcy, a nie sygnalizacji włączania/wyłączania dyskretnych, cyfrowych bitów informacji. Rozsądnym przybliżeniem jest stwierdzenie, że dane cyfrowe z komputera są przekształcane (modulowane) na szereg tonów analogowych o różnej wysokości i amplitudzie przed przesłaniem przez sieć telefoniczną. Urządzeniem, które to robi (i konwertuje je z powrotem na drugim końcu), jest oczywiście modem (modulator-demodulator). Stosując dość złożone schematy transmisji, a także wykorzystując fakt, że większość strumieni danych zawiera powtarzające się wzorce, które mogą być efektywnie ponownie kodowane, możliwe jest osiągnięcie szybkości transmisji danych do około 56 kbit/s. Oznacza to na przykład, że nie jest możliwe wysyłanie wysokiej jakości ruchomych obrazów lub wysokiej jakości dźwięku przez standardowe modemy telefoniczne. Usługi telefoniczne w wielu krajach są również świadczone przez firmy telewizji kablowej. Należy pamiętać, że operatorzy telewizji kablowej nie używają swojego kabla koncentrycznego telewizyjnego do dystrybucji telefonii. Zamiast tego oferują go na konwencjonalnych przewodach telefonicznych, które zwykle są instalowane w tym samym czasie, gdy kabel koncentryczny jest wciągany do każdego gospodarstwa domowego. W ten sposób działają sieci telekomunikacyjne dostarczane przez firmy kablowe