Reagowanie na zmiany na rynkach biznesowych najlepiej osiągnąć poprzez chęć uczenia się i rozwijania pomysłów w ramach grupy, tworząc „kulturę intensywnego uczenia się”.
Pomysł
Nokia, światowej sławy firma zajmująca się technologią telefonów komórkowych, była pod koniec lat 80. prawie nieistniejącym, zróżnicowanym konglomeratem, znanym głównie z wyrobów gumowych i bibułkowych. Decyzja o skierowaniu całej energii i pozostałych zasobów na niewielką (według standardów branżowych) działalność telekomunikacyjną, a dokładniej na powstający sektor technologii telefonii komórkowej, zapoczątkowała kulturę intensywnego uczenia się i okres wzrostu biznesu. Pod koniec 1996 roku Grupa Nokia była światowym liderem rynku cyfrowych telefonów komórkowych i jednym z dwóch największych dostawców sieci GSM. W ciągu zaledwie kilku lat ta prężna fińska firma nauczyła się wystarczająco dużo, aby stać się wyznacznikiem trendów w projektowaniu telefonów komórkowych, czyniąc ze swojego produktu zaawansowany technologicznie atrybut stylu życia, którego może pozazdrościć wiele produktów modowych. Jeśli chodzi o sieci komórkowe, Nokia również wyznaczała tempo w zakresie usług dla klientów zorientowanych na rozwiązania, podnosząc w ten sposób próg konkurencyjności. Większość firm, które osiągnęły taki poziom sukcesu w np. krótkim czasie, można się spodziewać, że przegapi kolejny zwrot w branży, jeśli w ogóle taki nastąpi – a nastąpił: rozwój Internetu. Jednak Nokia dotrzymała kroku tym zmianom, tworząc telefony przystosowane do połączenia z Internetem, i pomogła stworzyć wszechobecną kulturę informacji mobilnej. Komentując „proces myślenia” Nokii, dyrektor generalny Jorma Ollila zauważył:
Oczywiście dostajemy masę informacji, ale ważne jest, abyśmy dużo o tym dyskutowali między sobą, przeglądali, patrzyli na to z różnych perspektyw. Jest to proces zbiorowego uczenia się, a kluczową kwestią jest to, z kim powinniśmy omówić nową informację, aby ją ulepszyć i nadać jej większe znaczenie niż pierwotnie. Następnie dokonujemy wyborów, wypróbowujemy je, słuchamy opinii i w razie potrzeby przekierowujemy. Dzięki temu zbiorowemu procesowi uczenia się wszyscy nadajemy na tych samych falach i w razie potrzeby możemy działać bardzo szybko. Nokia z pewnością doświadczyła wielu niepowodzeń, ale udało jej się odnieść sukces , podróż od stanu bliskiego katastrofy do dominacji nad światem w mniej niż dziesięć lat pokazuje trwałą elastyczność i chęć uczenia się na wszystkich poziomach. Bez wątpienia ma to kluczowe znaczenie dla firmy działającej w branży tak nowej i szybko rozwijającej się jak technologia telefonów komórkowych, ale podejście Nokii – stosowane w całej firmie – podkreśla wartość odejścia od informacji do wiedzy.
W praktyce
- Przechwytuj, rozpowszechniaj, udostępniaj, analizuj i omawiaj informacje i spostrzeżenia.
- Organizuj regularne grupy dyskusyjne składające się z osób pracujących na wszystkich poziomach wewnątrz firmy oraz ekspertów zewnętrznych.
- Omów znaczenie rozwoju sytuacji na rynku, a także możliwe przyszłe trendy i scenariusze.
- Jeśli zostanie zdecydowane, że firma powinna wprowadzić nową politykę lub pójść w innym kierunku, przeprowadź burzę mózgów na temat wykonalności i praktyczności tych zmian. Zdecyduj, kto i w jaki sposób je wdroży.