Oczywiście firmy telekomunikacyjne są zaniepokojone zagrożeniem ze strony firm kablowych, które nie tylko sprzedają dostęp do telewizji kablowej, ale również często pakują ją w telefonię. Modemy kablowe do dostarczania Internetu i interaktywne usługi telewizyjne to dwa oczywiste rynki, które korzystają z wyższych przepływności dostępnych za pośrednictwem kabla. Jedno z rozwiązań, Asymetryczna Cyfrowa Pętla Abonencka (ADSL), zostało pierwotnie opracowane jako system do przesyłania obrazów telewizyjnych o jakości wideo na żądanie (VOD) przez istniejące pary miedzianych przewodów, które przenoszą telefonię domową. Ostatnio jest postrzegany jako sposób na zapewnienie szybkiego dostępu do Internetu o bardzo wysokiej jakości (np. ruchome obrazy). Istnieją dwa problemy, z którymi należy się uporać, jeśli chcemy przesyłać dane o większej prędkości po miedzianym przewodzie używanym do przenoszenia ruchu w pętli lokalnej. Po pierwsze, istnieje ograniczenie szybkości transmisji, którą może obsłużyć bez zanikania sygnału wraz ze wzrostem odległości od źródła. Sygnał o prędkości 1000 bit/s jest prawie wcale nie tłumiony po przejechaniu odległości 1 kilometra. Jednak sygnał 2 Mbit/s (taki, jaki byłby potrzebny do uzyskania dobrej jakości ruchomych obrazów) zostanie zredukowany do jednej setnej jego rozmiaru, a nawet mniej, na tej samej odległości. To samo w sobie nie stanowiłoby problemu. Łatwo jest zaprojektować wzmacniacze, które potrafią przywrócić takie sygnały do ich pierwotnego poziomu, ale tu pojawia się drugi problem z parami miedzianymi: szum indukowany, szczególnie szum, który jest indukowany blisko odbiornika i dlatego nie jest tłumiony odległością. Wzmocnienie odległych słabych sygnałów nie jest już odpowiedzią: szum jest wzmacniany w takim samym stopniu, a zatem nadal go zagłusza. Pary miedziane są dość dobre w zbieraniu szumów z innych źródeł, szczególnie tych z innych par w tym samym wieloparowym kablu. Problem ten można nieco zmniejszyć, skręcając ze sobą parę przewodów, ale nie można go całkowicie wyeliminować i niestety pogarsza się wraz ze wzrostem przepływności.
Nasz sygnał 1000 bitów/s indukuje swoją wersję w sąsiedniej parze przewodów, czyli tylko kilka tysięcznych samego siebie, podczas gdy sygnał 2 Mbit/s jest przesyłany jako kilka części na sto. Patrząc ponownie na rysunek, widzimy odbiornik B znajdujący się w pewnej odległości od nadajnika A:
† B otrzymuje znacznie stłumione 2 Mbit/s od A.
† W pobliżu B znajduje się nadajnik C, a przewody z C biegną wzdłuż przewodów z B.
† Sygnały w przewodach C lekko promieniują i indukują sygnał w przewodach B.
† Ponieważ C znajduje się blisko B, jego sygnał zakłócający (zwany przesłuchem bliskiego końca) nie zostanie znacznie stłumiony i dlatego całkowicie zagłuszy słaby sygnał z A.
† Wzmocnienie sygnału odbieranego w B spowoduje zatem tylko głośniejszy, ale nie mniej zaszumiony sygnał. Ale rozważ nadajnik D:
† To również generuje mały sygnał przesłuchu w parze łączącej A i B.
† Jednak jest tak daleko od B, jak A, a jego sygnał będzie cierpieć z takim samym tłumieniem, jak sygnał z A, zanim dotrze do B.
† Tak więc sygnał odbierany w B zawsze będzie składał się głównie z sygnału A i tylko z nieznacznego poziomu D. (Hałas z odległych źródeł jest znany jako daleki przesłuch.)
† W takim przypadku wzmocnienie odbieranego sygnału w B będzie skuteczne jako sposób na odebranie sygnału A.
ADSL (przynajmniej w swojej pierwotnej konstrukcji) opiera się na tym, że ruch sygnału jest zawsze jednokierunkowy – od usługodawcy do klienta krajowego. W tym przypadku, jak pokazano na rysunku, centralnie przesyłane sygnały i przesłuchy zamierają w tym samym tempie.
Zazwyczaj strumienie bitowe do 2 Mbit/s, odpowiadające pojedynczemu kanałowi o jakości telewizyjnej, mogą być przesyłane na odległość kilku kilometrów, pokrywając zdecydowaną większość połączeń między lokalnymi centralami telefonicznymi a klientami, których obsługują. Możemy uznać, że sygnały na przewodach zajmują określone pasma częstotliwości w widmie częstotliwości, podobnie jak kanały wykorzystywane w nadawaniu radiowym. Aby spełnić nasze wymagania, możliwe jest zastosowanie technik transmisyjnych, które przesuwają podstawowe sygnały danych w wybrane części widma dostępne na przewodach lokalnych. Jak pokazano na rysunku, nie ma zakłóceń z dwukierunkowego sygnału telefonicznego, ponieważ sygnał wideo działa w paśmie częstotliwości powyżej częstotliwości mowy.
Podobnie, wąskopasmowy dwukierunkowy kanał kontrolny, zapewniony w celu umożliwienia przesyłania komunikatów sygnalizacyjnych między klientem a serwerem, jest również poza pasmem z obydwoma. (Transmisja dwukierunkowa jest możliwa w tym kanale, ponieważ ma niższą częstotliwość niż kanał o dużej szybkości i dlatego nie ma takiego samego stopnia tłumienia i przesłuchów.) ADSL został pomyślnie przetestowany w wielu krajach, a jego sukces doprowadził do innych konfiguracji, które pozwalają na wyższe szybkości transmisji w obu kierunkach (albo w krótszych zakresach, albo przy użyciu różnych kabli). Firmy telekomunikacyjne postrzegają ADSL jako niedrogie, dające się szybko wdrożyć rozwiązanie konkurencji ze strony operatorów kablowych w zakresie usług telewizyjnych oraz, co być może teraz ważniejsze, sposób na zapewnienie znacznie szybszych połączeń internetowych. (Omawiamy serwer ADSL/Internet w rozdziale The Retail Server.) Przyglądają się również wariantowi rozwiązania hybrydowego światłowodu i kabla koncentrycznego firmy kablowej – hybrydowego światłowodu i miedzi – gdzie istnieje połączenie uliczne przez światłowód, z istniejącym para, a nie nakłanianie, finalizując ostateczną dostawę do lokalu. Obecnie opracowywane są standardy dla przepływności do 51 Mbit/s.